Euphoria, alışıldık gençlik dizilerinin aksine hayli karanlık. Dizide Gen Z’ye ait birçok özellik, farklı karakterlerin hem hikâyelerinde hem de kostümlerinde ekrana yansıyor.

Faaliyetlerini sonlandıran Studio-X Istanbul’da, kazanılan deneyimler
ve bundan sonra olacaklar üzerine.

« [M]imarlık medyasının görece yeni örneklerinde dahi mimarın ve tasarımın sürekli övüldüğünü görürüz. Yarışma kültürü ve eleştiri temelli eğitime sahip bir uğraşının buna teslim olması
nasıl kabul edilebilir? »

Çadırdan padişahların başının üstünde tutulan gölgeliğe; düz, saçaklı, üstü dantel geçmiş, tüylü, boncuklu, çiçekli türlerinden “sihirli”sine Türkiye’de şemsiyenin tarihi üzerine.

Bir biyolojik çeşitlilik araştırma merkezi ve bir botanik bahçesi üzerine.

Son on yılın gençlik filminin Booksmart olduğunu düşünenler hiç de az değil. Yönetmeni, senaristleri ve başroldeki
iki karakteri kadın olan filmin kurduğu evrenle, günümüz gençlerine ilişkin doğru gözlemler yakaladığı söylenebilir.

“Yasını, kırılganlığını bir başkasınınkinin yanına koyup, haklı haksız aramadan dertleşmek”, “belleği dondurmak yerine sürekli canlı tutmak” ve hafızanın aktarılabilirliği üzerine.

Sol siyasetin son yıllarda düştüğü tuzak, karmaşık siyaseti basit ve ezber çözümlerle ele almaya itiyor bizi. Teknolojinin ve internetin geldiği noktada, insanlar neden eski doktrinleri revize etmekle yetiniyor? Teknolojiye yaklaşımımız bundan nasıl etkiliyor?

« Garip bir şekilde problemler çözüyorum […] Bunlar belli ki çok kafama takılmış sorunlar. [...]
Bir anda çözmek istiyorum sorunu.
Bir aydınlık gelmesini istiyorum,
bu aydınlık için kaybedecek zamanımız yok hiçbirimizin çünkü. »

Saldırganlığın sorumluluğunu oyunlara yüklemek bu denli kolayken kimse, gelecek kaygısı, ekonomik yetersizlikler, tanık olunan veya maruz kalınan şiddet, yaygın nefret söylemi gibi konular hakkında düşünmek istemiyor.

Çoğu modern binalar, malzemeler, detaylar, bulutlar, dalgalı denizler… “Kanımca temel mesele teslimiyet. Metehan fotoğraflarını Umut ve Toros’un ince fikrine, onlar da kitabı
ne kadar hesaplı da olsa rastlantıların güzelliğine teslim etmişler.”

« …kimse kendisi değil bundan böyle, ben de bir başkası olmaya gidiyorum, Rimbaud gibi de değil üstelik, onların yürüdüğü koridorlardan geçmek miydi hayal, öyle sanıyordu akrabaların,
çünkü hiç bakamadılar tam anlamıyla gözlerine… »

Kurt Heilbronn’un daveti, Botanik Bahçesi’nin öyküsünün yeni parçalarıyla karşılaşma umudu ve küçük bir bütçe ile Almanya’ya Bulgaristan üzerinden yapılan seyahat üzerine.

Dünyanın başka bir yerinde,
daha önce hiç tanışılmayan insanlarla aynı anda aynı gökyüzüne,
aslında herkesin olan gökyüzüne,
(ve kendine) bakmak üzerine.

Bir mimarın kendini gösteri olgusunun dışında tutarak var olabilmesi
mümkün mü?

« Cücesin şehirde sen / Gidelim gidelim / Koş gel sen de dev olmak istersen »

Bir el çizimini yine el ile kopyalamak, çoğaltmak ya da başka bir ölçeğe taşımak zahmetli fakat keşiflerle dolu.

Aksiyonu bir film kadar doğrudan ve etkili duyumsatan bir mecra yok. Zaten “film denen şey imgeye iliştirilmiş olan aksiyondur.” Modern anlamıyla, iki tip aksiyon filmi var: Peckinpah’ta olduğu gibi şiire dönüşen veya zaman-mekânda yayılarak dinamikleşen aksiyon.

« [K]ediye dokunursak mikrop kapardık, suya dokunursak ıslanır, çamurla oynarsak kirlenirdik. Ve biz dokunmayı bıraktık; öfkeli, yalnız, kızgın, birbirine, hayvana, doğaya dokunmaktan aciz insanlar yığınına dönüştük. »

İstanbul Tasarım Bienali’nin amacını “endüstriyle ilişki kurmak” değil, “eleştirel düşünce için bir platform oluşturmak” olarak gören Deniz, Merve ve Bahar’ın bir araya gelmeden önceki deneyimleri, çalışma süreçleri ve bir bienali nasıl kurguladıkları üzerine.

Hafızaları sürekli saldırı altında bırakan görsel medya, artık geleceğe dair görülere de bulaşıyor. FaceApp bağlamında veri ve kullanıcı hakları
hayli tartışıldı. Sorun belki de başka yerde: Tahayyülleri işgal etme hakkı nasıl elde ediliyor?

Merkezi, ortalama bir Amerikan kentinin downtown’u gibi görünse de Montréal’e sızmış Avrupai bir gündelik hayat var. Hetero-normatif cinsiyet algısının aşılmış olması da hayli kente özgü.

Bir ‘salon savunucusunun’ evine yapılan ziyaret, salonun görkemi ve neoklasik estetik üslup üzerine.

« [Ü]lkemizde öğle uykuları çocuk işi, şekerleme ise emekli işidir. Dolayısıyla çocuk ya da yaşlı değilken yine de öğlenleri uyku bastırıyorsa [...] Ya hastasınızdır ya da canavar sizi yenmiş, tembel ve miskin yapıvermiştir. »

Nesiller ve ülkeler arasında köprüler kurmanın, tüm meslektaşlarının önünde kapılar açmanın yollarını aramaktan vazgeçmeyen ve fark yaratma azmini hiç kaybetmeyen akademisyen bir
grafik tasarımcısı üzerine.

Bedeni tamamlayan ve dönüştüren, bu yolla duyguyu da dönüştüren biçimleri arayan, tasarlamaya başladığında nerede biteceğini bilmek istemeyen ve harekete önem veren tasarımcı üzerine.

Cafer Türkmen’in fotoğrafla belgelediği zooloji ve botanik alanında yapılan araştırma gezileri, Türkmen’in Botanik Enstitüsü’nde kurduğu karanlık oda, Curt Kosswig ve Anadolu parsı üzerine.

« [K]imi zaman zihnimizden alternatif gerçeklikliler evrenine bir kapı açılır. Evrenle duyu ötesi olan ilişkimizi duyusal imgelere dönüştürmemizi sağlayan bu kapı aynı zamanda bir aynadır […] hem kişilere ve mekânlara hem de kavramlara tutulabilir. »

« …Beyoğlu’nda bir yerlerde günaşırı çiçekleri toplanan bir manolya ağacı, ağaçtan çiçek koparıp eve götürmenin yanlış görülmediği yıllarda yaşlanmış
bir İstanbul beyefendisi, geçmiş toplumsal doğruları kendi doğrularına tercih eden bir ben… »

1930’ların başlarında İstanbul’u bir “siyahi merakı” sarar. Kente Josephine Baker’dan önce “dansörler kralı” gelir. “Bu zenci dansı ve zenci raksı, hummalı, heyecanlı, mükemmel bir şey”dir.

Kentsel mekânın farklı bir perspektiften yeniden deneyimlendiği, yalnızca boşlukların ölçeğine vurgu yapmakla kalmayıp, kentlinin yaşam ve hareket alanının da gözden geçirilmesine imkân veren sanatsal performans üzerine.

Romantik hikâyelere ilham veren zengin fakir çatışmasında maddi sorun yaşayanlar nedense hep genç kadınlar. Farklı güç ilişkileri ilham veremez mi; başka bir ‘gerçek’ hayal edilemez mi?

« Teknolojinin üremeye, aile kurmaya, çoğalmaya yönelik sunduğu katkıyı kimlik politikalarına değil, eşitlikçi bir toplum kurabilmeye kanalize etmemiz gerekiyor. Bu eşitlikçi toplum için gerekli teknoloji şimdiden mevcut. »

Türk Amerikan dostluğunu işlerken,
iki ülkenin dünyadaki ‘hürriyet’ mücadelesinde öncü rolünü vurgulayan ve Amerika’nın Sesi Radyosu için
ABD’de kaydedilmiş şarkı üzerine.

“Kendime biçtiğim kırk iki milyon saniyelik ömrümün bir bölümünü [Prisma’nın niteliklerini anlatmaya] ayırabilecek kadar takdir ettiğim
bir tasarım, üretim ve ticaret öyküsü olabilir bu.” Muazzam bir el işçiliği
ve sebatla var edilmiş bir marka.

Bağımsız bir ikiliden mekanik olarak farklı iki strateji oyunu: Biri kaynak toplama temelli kutu oyunlarının
Star Trek ile harmanı sayılabilir,
diğeri ise satrançla Starship Troopers arasında bir yerde duruyor.

Suat Tenik’in İstanbul’u belki de Cumhuriyet’in ilk ‘sivil’ fotoğraf kitabı. Ayasofya’dan Göztepe’deki istasyona uzanan 1930’ların sonu 40’ların başına ait kent imgeleri, fotoğrafla ilişkisi hep problemli olan Türkiye için değerli.

Para, meta, sanat, eğitim, güç ve değer gibi kavramlar üzerine düşünmek, öğrenmek, tartışmak için bir grup insanı Bengtsår Adası’nda buluşturan
—kurgusu ve organizasyonuyla da alternatif— bir programda yaşananlar.

Ölmek için doğduğu yere geri dönen yaşlı filler misali, Sudan’a sürgünden dönen bir grup sinemacı, sansür ve yasaklarla hem sinemasını hem de sinema salonları kaybetmiş ‘kurak’ topraklara, sinemayı geri kazandırmaya ve ‘unutma’ya direnmeye kararlıdır.

Haberlerin sıklıkla kurgu, hatta yalan olabildiği şu günlerde, iki polisiye yazarının bunun tersini başarması ve hayal mahsulü olan hikâye kurgularını, titiz arşiv araştırmalarına ve tarih okumalarına dayandırmaları üzerine.

Riverside Müzesi hem bağlam/program gibi mimari ölçütleri hem de mimari elemanları arketipik ilk hâllerine sürükleyerek en baştan tanımlayan
bir tasarım bütünlüğü ortaya koyuyor.

Mütevazı ve tutarlı sound’unu, Hayattasın Tedavisi Yok ile “tövbekârca” terk eden “müzisyen Derin” üzerine.

« Yapısal film, anti-illüzyonisttir. Çünkü izleyiciyi, film izlediğinin bilincinde kılar. […] İzleyici filmi, basitçe, film olarak duyumsar. İçerik aracılığıyla formu değil ama form aracılığıyla içeriği sezer. Kısacası, içerik, form olarak algılanır. »

Topluluk bahçesi, genç papa, günler, Abbas Akhavan, Met Üst, sahaf, kedi, mekânda adalet, kâseli iblis, Wiseman, müptezhel, dümen, entrika, İnci Eviner, Lin Pesto, caz camiası, OKNOTOK...

Tsang Kin-Wah, kutsal geyik, boğa, Morrisey, Enver İbrahim, ODTÜ, Taksim, Eleanor Bond, yine Faust, Tolga Tüzün, geleceğin kısa tarihi, bisiklet, el Hamra, 3 mavi 1 kahverengi, lama, drone...

Yazıyüzü, hayvan bilinci, Ryue Nishizawa, kare, sayısal Björk, Tove Jansson, parti, Manifold, şehitlik, Nil, onarım, Füreya, alacakaranlık, Kaf Dağı, etik, Ahmet Güntan, akıl, Kill4Me...

Sezgi, ECM, Feyhaman, kâğıt mimarı, ÇIN, palyaço, Faust, Osman Şahin, derinin altında, Nicolas Jaar, TRT, Perec, Mehtap Baydu, Kalben, favori cinayet, uçurtma, seksek, ağlayan...